De Wawel Dragon en andere legendes van het Krakau-kasteel

Het Koninklijk Kasteel van Wawel is ongetwijfeld het meest waardevolle monument in Krakau - het historische thuis van Poolse heersers. Het was achter zijn muren dat koningen beslissingen namen die een impact hadden op het lot van de staat. Het is dan ook geen wonder dat er veel legendes zijn ontstaan ​​op deze plek, gretig verteld door de inwoners van Krakau en opgeschreven door kroniekschrijvers.

De legende van de Wawel-draak

The most famous legend associated with Wawel is, of course, the one about the dragon who lived in the cave under the castle hill. He did what dragons usually do: he bothered the peasants by burning their farmlands,

De meest bekende legende die met Wawel verbonden is, is natuurlijk die van de draak die in de grot onder de kasteelheuvel leefde. Hij deed wat draken gewoonlijk doen: hij lastig viel de boeren door hun akkers te verbranden, hun vee op te eten of af en toe een maagd te ontvoeren. De legendarische koning Krak, die dergelijke overtredingen niet zou tolereren, vooral onder zijn eigen huis, besloot van het probleem af te komen. De koning bood een gulle beloning voor het doden van de draak. Zoals gebruikelijk - een zak goud, een deel van het koninkrijk en de hand van de prinses (natuurlijk met de hele prinses) in het huwelijk. Toen het nieuws zich verspreidde, begonnen de dapperste ridders naar Krakau te komen. Geen van hen was echter in staat om het beest te doden. De koning begon de hoop te verliezen, maar plotseling verscheen er een onverwachte kandidaat voor een drakendoder in het kasteel - de lokale schoenmaker Skuba. Skuba zag er niet uit als een vechter. Hij was een gewone jongen; hij had noch wapenrusting noch wapens. Maar in plaats van staal en spieren had hij iets waardevollers - slimheid en intelligentie. Hij had een idee hoe hij de Wawel-draak door middel van list kon verslaan. Hij vulde een schapenvacht met zwavel en legde het 's nachts onder de den van de draak. Toen de draak wakker werd en zijn potentiële ontbijt zag, greep hij de kans en at het schaap op. De zwavel begon hem van binnenuit te verbranden. Het beest rende naar de oever van de rivier de Wisła. De draak dronk, dronk en dronk totdat... hij explodeerde, en zo kwam zijn leven tot een einde. Ter herinnering aan deze legende werd voor de echte grot onder het Wawel-kasteel een vuurspuwende draakstandbeeld opgericht.

Lees hier meer over de legende van de Wawel-draak.

Drakenbotten

Er was een draak - er zijn botten. Bij de ingang van de Wawel-kathedraal hangen enorme botten aan een ketting. De legende zegt dat ze toebehoorden aan de Wawel-draak, en als ze vallen, zal de Wawel-heuvel in de grond instorten en het einde van de wereld beginnen. Gelukkig besteden conservatoren in de Wawel-kathedraal speciale aandacht aan het zorgen voor de kettingen, dus er zou binnenkort niets dergelijks moeten gebeuren.

De legende over een sprekend hoofd

Een van de meest indrukwekkende kamers van het Koninklijk Kasteel van Wawel is de Kamer van Gezanten, vanwege het interessante plafond met de beelden van kleine hoofden. Dit zijn portretten van de adel en burgers. De beelden symboliseren de openheid van Poolse koningen voor de dagelijkse problemen van alle mensen. Dat is geen toeval, want in de Kamer van Gezanten vonden audiënties en rechtszaken plaats. Maar een van de hoofden komt niet overeen met de anderen, omdat zijn mond gesnoerd is. De legende die teruggaat tot de tijd van koning Sigismund Augustus zegt: een van de handelaren in de Lakenhal van Krakau verkocht prachtig versierde riemen. Helaas verscheen er een dief en stal er een. Hij werd opgemerkt, en mensen in de menigte begonnen te schreeuwen: "pak de dief!". De schurk, wetende dat hij niet zou ontsnappen, besloot het voorwerp stiekem weg te gooien. Een arme weduwe zag de riem op de grond liggen. Nauwelijks had ze hem opgepakt en begon ze naar de eigenaar te zoeken of ze werd betrapt en beschuldigd van diefstal. De uitleg was nutteloos, en de vrouw werd naar de koning gebracht. Die dag was de monarch uiterst vermoeid. Hij luisterde alleen naar de menigte en hij liet de vrouw niet eens spreken - ze was betrapt met een gestolen voorwerp, dus de schuld leek duidelijk. Ze kreeg een gevangenisstraf. De wanhopige vrouw schreeuwde: "Als niemand voor mij wil opkomen, laat dan tenminste die houten hoofden spreken!" Plots viel er stilte in de kamer. Een van de hoofden kwam tot leven en zei: "Rex Auguste, iudica iuste" (Latijn: oordeel rechtvaardig, Koning Augustus), en viel toen weer stil. Hoewel de koning beledigd was door de vraagtekens bij zijn vonnis, stuurde hij zijn mensen naar de markt om de zaak te onderzoeken. De gezanten van de koning vonden snel veel getuigen die verklaarden dat ze de man de riem zagen weggooien. De zaak werd stopgezet, maar de koning liet het sprekende hoofd het zwijgen opleggen, zodat niemand ooit weer met zijn oordeel zou interfereren.

Geesten van de kathedraal en de Witte Dame van het kasteel

De Wawel-kathedraal wordt ook achtervolgd door drie geesten. De eerste daarvan is bisschop Jan Grot, begraven in de kapel van St. Johannes de Evangelist. Hij houdt orde in de kerk, en jaagt zelfs de koning op als hij op zijn graf stapt. Soms jaagt hij toeristen weg die zich ongepast gedragen in de tempel. De andere twee geesten zijn de geest van bisschop Paweł van Przemanek en de geest van bisschop Zawisza van Kurozwęki. Deze twee zijn onschadelijk, ze doen boete in de Wawel-kathedraal voor hun losbandige leven. Het gebeurt dat ze bezoekers om een ​​gebed vragen.

In het Koninklijk Kasteel van Wawel kun je 's nachts de geest tegenkomen van de mooie Barbara Radziwiłłówna. Zij was de geliefde vrouw van koning Sigismund August, die kort na hun huwelijk stierf. Sigismund August hield zo veel van zijn vrouw dat hij haar opnieuw wilde zien. Deze taak werd op zich genomen door de beroemde meester Twardowski, de held van vele Krakau-legenden. Toen hij een spreuk uitsprak, beval hij de koning om niet te bewegen als de geest van Barbara verschijnt. Maar toen hij de geest van zijn vrouw zag, wilde de koning zich in haar omhelzing werpen. Twardowski hield hem tegen, maar Barbara verdween. Sindsdien zweeft de ziel van de koningin tussen de wereld van de levenden en de doden. Dus brengt ze haar eeuwigheid door met wandelen over de Wawel-heuvel 's nachts.

De Sigismundklok

The most famous Polish bell. Sigismund tolls only during the most important holidays and celebrations. Its

De meest beroemde Poolse klok. Sigismund luidt alleen tijdens de belangrijkste feestdagen en vieringen. Zijn geluid begeleidt ook de meest vooraanstaande Polen op hun laatste reis. Er zijn verschillende legendes verbonden aan de klok. Volgens een van hen besloot Sigismund de Oude, na de overwinning op de Moskovieten, om alle buitgemaakte wapens om te smelten tot een grote klok als blijk van dank aan God voor het succes in de strijd. De klokkengieters maakten hun werk aangenamer met muziek. Een muzikant liet per ongeluk zijn luit in de mal vallen. Blijkbaar heeft Sigismund daardoor een mooie, unieke klank.

Een andere legende vertelt over een 13-jarige jongen, Staś, die aan de voet van het Wawel-kasteel woonde. Op een dag besloot hij, terwijl hij met zijn vrienden speelde, de kerk torens te beklimmen om de beroemde klok te zien. Bovenop trok Staś aan het touw en liet de klepel van de klok zwaaien. Het plezier duurde niet lang, want de jongens werden snel gestopt door boze monniken. Ze brachten de kinderen naar beneden waar de bisschop al op hen wachtte. Staś gaf toe dat het zijn idee was om de klok te luiden. Hij wilde hem horen rinkelen voor hem. "Sigismund slaat alleen voor mannen van eer" - berispte de bisschop hem. Toen zei Staś dat hij ooit zo'n uitstekende man zou worden. Jaren later bleek dat hij zijn woord hield, want de jongen was Stanisław Wyspiański - een prominente Poolse kunstenaar. Toen hij in 1907 stierf, werden er volgens zijn wens geen toespraken gehouden bij de begrafenis. Het enige wat afscheid van hem nam was het geluid van de Sigismund-klok.

Volgens de overtuigingen zal zolang de Sigismund-klok aan de toren van de Wawel-kathedraal hangt, Krakau niet in gevaar zijn, het geluid verspreidt de wolken. Het aanraken van de klepel van de klok brengt geluk.

Kerstavond beraadslagingen

Op kerstavond hebben de geesten van voormalige koningen een vergadering in de kelder van het Wawel-kasteel. Ze zitten urenlang en debatteren over het lot van Polen. Ze worden voorgezeten door Bolesław Chrobry (de eerste gekroonde koning van Polen). Na een tijdje verschijnt er een onnatuurlijk grote ridder in de kamer. "Is het tijd, mijn heer?" vraagt de ridder. "Nee, nog niet," zegt Chrobry.

Dan verdwijnt alles.

De vraag van de ridder heeft betrekking op een andere Poolse legende, volgens welke er in het Tatragebergte op de berg Giewont een betoverd leger slaapt. Ze zullen ontwaken en vechten op een kritiek moment voor het land.

De Wawel Chakra

Deze legende is een theorie die populair is onder fans van esoterie. Volgens hen is er onder het Wawel-kasteel een magische steen verborgen. Het verhaal is verbonden met de overtuigingen over de hindoeïstische god Shiva, die zeven magische stenen in zeven richtingen van de wereld gooide. De chakra-legende is erg jong, hij werd gecreëerd tijdens de Tweede Poolse Republiek en kende een renaissance in de jaren 80 - dankzij de New Age-beweging. Mensen die geloven in de Wawel chakra beweren dat ze levensenergie en wijsheid kunnen opnemen van een magische steen. Ze geloven dat zelfs een kort verblijf in het chakra-gebied je in een staat van ontspanning kan brengen.

Bestaat de steen echt? Niemand weet het, maar het moet worden toegegeven dat een bezoek aan de Wawel-heuvel echt ontspannend is en contact met de geschiedenis, die lijkt tot leven te komen op deze plek, kan een bijna magische ervaring zijn. Dus zelfs als je niet gelooft in chakra's, geesten en draken, is het de moeite waard om het Wawel-kasteel te bezoeken en in de voetsporen van legendes te wandelen.

Wstecz